Jesteśmy  do dyspozycji uczniów, rodziców, nauczycieli w godzinach pracy:

Pedagog –  mgr Milena Suwald
Szkoła Podstawowa nr 1 - budynek przy ul. 9 Maja 12      

Dodatkowo: Czwartek: 12.25-14.40 (ul. Narutowicza), Piątek: 8.00-8.45, 12.35- 14.35 (ul. Narutowicza) 

Pedagog – mgr Małgorzata Kujda
Szkoła Podstawowa nr 1 - budynek przy ul. Narutowicza 28

DRODZY UCZNIOWIE

Jeśli macie problem:

z nauką;

z adaptacją w szkole;

w kontaktach z rodzicami;

w kontaktach z rówieśnikami, nauczycielami;

jesteście w trudnej sytuacji materialnej;

chcecie komuś pomóc, ale nie wiecie jak;

macie problemy ze zdrowiem;

potrzebujecie rozmowy o trudnej sytuacji, w której się znaleźliście;

macie ciekawe pomysły, którymi chcielibyście się podzielić......

... przyjdźcie do pedagoga lub psychologa szkolnego

SZANOWNI RODZICE

Zwracajcie się do nas zawsze, gdy:

niepokoi Was zachowanie dziecka;

chcecie porozmawiać o dziecku i Waszych relacjach z nim;

macie pytania dotyczące wyników w nauce dziecka i jego funkcjonowania w szkole;

potrzebujecie wsparcia w procesie wychowania;

macie pytania i nie wiecie do kogo się z nimi zwrócić;

szukacie pomocy w  trudnych  sytuacjach życiowych.

Dekalog rodzica

NIE SKRACAJ OKRESU DZIECIŃSTWA przez ograniczanie dziecku czasu na zabawę, spotkania z kolegami, odpoczynek. To sprzyja zdrowiu i uspokaja psychikę. Zajęcia dodatkowe planuj tak, by nie przeciążać ucznia nadmiarem obowiązków.

DOSTRZEŻ I POCHWAL każdy oryginalny pomysł dziecka - to je zachęci do twórczej pracy. Krytykuj oszczędnie i zasłużenie. Unikaj porównywania do innych dzieci.

STARAJ SIĘ JE UCZYĆ DOBRYCH, BEZKONFLIKTOWYCH RELACJI z rówieśnikami i osobami dorosłymi, pokazuj mu przykłady takich zachowań, tłumacz, dlaczego tak właśnie należy się zachować.

OKAZUJ MU, ŻE Z OPTYMIZMEM PATRZYSZ NA JEGO PRZYSZŁOŚĆ, zapewnij, że zawsze może na ciebie liczyć. Będzie czuło twoje psychiczne wsparcie i chętniej usłucha ewentualnych rad.

NIE NISZCZ INDYWIDUALNOŚCI SWOJEGO DZIECKA, musisz zrozumieć, że jest ono odrębnym człowiekiem. Nie obarczaj go swoimi niezrealizowanymi marzeniami. To tylko tobie się wydaje, że wiesz lepiej, czego pragnie twoje dziecko. Zamiast zniechęcać je do realizowania własnych pragnień i planów, doradzaj, jak je urzeczywistnić, i staraj się mu w tym pomóc.

UCZ DZIECKO, ŻE NIE ZAWSZE MUSI BYĆ GÓRĄ w kontaktach z innymi ludźmi. Wytłumacz, że lepiej być skutecznym, niż mieć przewagę.

NIE WYRĘCZAJ GO WE WSZYSTKIM. Musi doświadczyć na własnej skórze swoich wyborów i ich konsekwencji, nawet jeśli czasem są dla niego nieprzyjemne.

ZNIECHĘCAJ DO ŚLEPEGO ULEGANIA MODZIE. Pokazuj, że prawdziwa atrakcyjność człowieka ma niewiele wspólnego z jego powierzchownością, a znacznie więcej ze sposobem bycia, kreatywnością, pogodą ducha, umiejętnością okazywania pozytywnych uczuć.

NIE GDERAJ. Jeśli będziesz zamęczać dziecko nieustannymi wymówkami, będzie udawać głuchego.

Pamiętaj, że CZAS POŚWIĘCONY DZIECKU oraz autentyczne zainteresowanie jego sprawami są o wiele cenniejsze od drogiej zabawki, ubrania czy najbardziej nawet atrakcyjnego prezentu !!!

Jak wspierać dziecko dyslektyczne?

Zalecenia

1. Nie należy traktować dziecka jako osoby chorej, kalekiej, niezdolnej, złej czy leniwej.
2. Nie należy dziecka karać lub wyśmiewać w nadziei, że zmobilizuje je to do pracy.
3. Nie należy załamywać rąk i czekać w nadziei, że dziecko „samo z tego wyrośnie”.
4. Nie należy ograniczać dziecku zajęć pozalekcyjnych, zwłaszcza tych, które rozwijają jego pasję w celu zwiększenia czasu przeznaczonego na naukę.
5. Nie należy wyręczać dziecka w nauce i przygotowaniach do lekcji oraz nie należy  zwalniać z systematycznych ćwiczeń.
6. Starać się zrozumieć swoje dziecko, jego potrzeby, możliwości i ograniczenia, aby zapobiec trudnościom szkolnym.
7. Być życzliwym, cierpliwym i rozumiejącym kłopoty szkolne swojego dziecka.
8. Chwalić i nagradzać dziecko nie tyle za efekty jego pracy, co włożony w nią wysiłek.
9. Być w stałym kontakcie z nauczycielami uczącymi twoje dziecko, pedagogiem szkolnym oraz przestrzegać terminów badań wyznaczonych przez poradnię psychologiczno- pedagogiczną; warto zadbać o zapisanie dziecka na grupę terapii dysleksji, które znajdują się przy poradniach psychologiczno-pedagogicznych.
10. Monitorować postępy dziecka i kontrolować, czy systematycznie pracuje nad przezwyciężeniem trudności w nauce.

Jak zorganizować pracę dziecku dyslektycznemu w domu?

Warunkiem skutecznego oddziaływania na dziecko jest systematyczna praca w szkole i w domu. Aby przyniosła ona pożądany efekt, warto kierować się kilkoma zasadami zawartymi w publikacji „Jestem rodzicem dziecka z dysleksją” autorstwa prof. Marty Bogdanowicz.
Publikacja powstała z inicjatywy Polskiego Towarzystwa Dysleksji.

Oto kilka podstawowych zasad:

Wykonywanie zadań zawsze w tym samym miejscu (najlepiej przy własnym biurku0 i najlepiej w tym samym czasie, bo to wspomaga gotowość dziecka do uczenia się.

Pamięć pracuje sprawniej, gdy dziecko jest zrelaksowane, a zatem ważny jest odpoczynek przed przystąpieniem do ćwiczeń.

Miejsce do pracy powinno być uprzątnięte, bez zbędnych przedmiotów przykuwających wzrok dziecka i rozpraszających jego uwagę.

Po jednej stronie biurka zaleca się ustawić zieloną roślinę, na którą dziecko będzie mogło skierować zmęczony czytaniem wzrok.

Trzeba zadbać o ciszę – wyłączyć telewizor, sprzęt grający, a nawet telefon.

Mózg wymaga „rozgrzewki”, czyli ćwiczeń wstępnych. Najlepsze są ćwiczenia, które mają formę zabawy.

W pracy warto wykorzystywać skojarzenia, dzięki którym więcej i lepiej się zapamiętuje.

Podczas ćwiczeń czytania nie powinno się przybierać zbyt wygodnej pozycji, bo to rozleniwia i nie sprzyja aktywności umysłowej.

Zalecaną formą wspierającą pracę i relaks dziecka są zajęcia ruchowe, w tym np. ćwiczenia naprzemienne, które pobudzają i usprawniają pracę obu półkul mózgowych odpowiedzialnych za koordynację funkcji wzrokowych, słuchowych i ruchowych.

Chrońmy dzieci przed używkami

Drodzy Rodzice!

„Okres dorastania jest tak samo trudny dla rodziców, jak i dla dziecka. Dorastające dzieci potrzebują naszej obecności, dostępności i gotowości do udzielenia im pomocy. Rozmowa jest podstawą dobrych kontaktów w rodzinie. Pozwala lepiej poznać świat, oczekiwania, marzenia i problemy dziecka.”
(Ogólnopolska kampania Krajowego Biura ds. Przeciwdziałania Narkomanii)

Co robić, aby dziecko nie sięgało po narkotyki?
Nie zaprzeczaj, że narkotyki stanowią prawdziwy problem
Zauważaj dziecko
Posłuchaj dziecka
Daj dziecku nadzieję
Okazuj dziecku uczucia
Bądź blisko niego w każdej sytuacji

Co dorosły człowiek może robić, aby zapobiegać narkomanii?
Rozmawiać z dzieckiem, także na trudne tematy
Słuchać uważnie dziecka, nie lekceważąc jego problemów
Doceniać starania, chwalić nawet małe postępy
Nie oceniać, nie wyśmiewać, nie stawiać zbyt wysokich wymagań
Pomagać dziecku uwierzyć w siebie
Uczyć dziecko podstawowych wartości
Okazywać ciepło, miłość, czułość
Poznawać przyjaciół swojego dziecka
Zawsze wiedzieć, gdzie jest i co robi Twoje dziecko
Wspierać dziecko w trudnych sytuacjach

Dlaczego dzieci sięgają po narkotyki?
Nie chcą czuć się gorsze i nie potrafią odmówić
Szukają sposobów, aby uwierzyć w siebie i przynależeć do grupy
Zaspokajają ciekawość, szukają nowych wrażeń
Nudzą się, chcą uciec od stresów

Sygnały świadczące o tym, że dziecko rozpoczyna eksperymentowanie z narkotykami:
Traci dotychczasowe zainteresowania
Wzmożona aktywność przeplata się z ospałością i zmęczeniem
Izoluje się od domowników

Nagle zmienia grono przyjaciół, oceny w szkole są coraz gorsze, zdarzają się wagary
Krótkie tajemnicze rozmowy przez telefon, po czym wychodzi z domu
Często wietrzy pokój, używa kadzidełek
Zmienia styl ubierania się, zakłada emblematy z wizerunkiem np. marihuany
Oczy są przekrwione, źrenice są zwężone lub rozszerzone
Używa bibułek papierosowych, lufek, fajek
Posiada małe torebeczki z proszkiem lub suszem.

Terapeuci pracujący z rodzinami, w których pojawił się problem narkomanii dziecka, twierdzą, że kontakty w rodzinie są raczej powierzchowne. Terapeuci podkreślają potrzebę kontaktów w rodzinie, które dają dziecku poczucie, że rodzic ma czas tylko dla niego. Spędzanie czasu z dzieckiem „przy okazji innych zajęć”, zaburza relacje, utrudnia rozmawianie i powoduje oddalanie się od dziecka, osłabia zaufanie. Potem rodzice często nie wiedzą jak mogą odbudować kontakt. Terapeuci podkreślają, że rodzice koniecznie powinni starać się poznać zainteresowania dziecka, sposoby spędzania czasu poza domem. Powinni znać znajomych swojego dziecka. To jest punkt wyjścia do budowania kontaktu.

Przykazania dla rodziców sformułowane przez młodzież, podczas trwania warsztatów na temat komunikacji w rodzinie (w ramach Ogólnopolskiej Kampanii Krajowego Biura ds. Przeciwdziałania Narkomanii), których przestrzeganie może pomóc w nawiązaniu dobrych relacji rodzinnych:

1.Zaufaj mi.
2.Rozmawiaj ze mną, słuchaj mnie i postaraj się mnie zrozumieć.
3.Spędzaj ze mną więcej czasu.
4.Bądź konsekwentny, dotrzymuj słowa.
5.Nie bądź zły, gdy źle postąpię, bo człowiek uczy się na błędach.
6.Nie krzycz tylko tłumacz.
7.Akceptuj mnie i nie porównuj do innych, wspieraj mnie.
8.Nie narzucaj swoich poglądów.
9.Nie wymagaj rzeczy niemożliwych, ciesz się z sukcesów.
10.Nie dawaj złego przykładu – nie pij, nie bij, nie pal itp.
11.Nie wypieraj się swoich błędów.
12.Gdy masz zły humor nie odgrywaj się na mnie.
13.Pamiętaj, że Ty też byłeś dzieckiem.

Drodzy uczniowie

Jak efektywnie uczyć się w domu?

1. Zaplanuj sobie czas na naukę.

Jest to kluczowa sprawa: w jakich godzinach masz czas tylko na naukę i nic nie może cię wtedy rozpraszać. To ty musisz o to zadbać i wszelkie rozpraszające cię bodźce musisz usunąć. Zacznij od przejrzenia materiału, który chcesz opanować. Jeśli trzeba, podziel go na mniejsze części i ucz się po kolei, zgodnie z planem.

2. Zadbaj o korzystne otoczenie.

dobre oświetlenie,
odpowiednia temperatura pomieszczenia,
usunięcie rozpraszających czynników,
pomyśl, co może poprawić twoją koncentrację,
świeże powietrze w pokoju (regularnie wietrz swój pokój) ,
nie ucz się na leżąco, do siedzenia wybieraj wygodne krzesło, wyprofilowane, o odpowiedniej wysokości,
odłącz media, TV, radio, wyloguj się z portali społecznościowych i komunikatorów,
na czas nauki zrezygnuj w swoim otoczeniu z towarzystwa rozpraszających cię osób.

3. Zadbaj o odpowiedni nastrój do nauki.

Na jakość uczenia się mogą mieć wpływ także czynniki zewnętrzne:
brak motywacji,
złe samopoczucie,
przemęczenie fizyczne i psychiczne. 

4. Wykorzystaj do nauki wszystkie zmysły.

Najskuteczniej zapamiętujemy i uczymy się w sposób „polisensoryczny”, czyli angażując wszystkie zmysły:
patrząc,
słuchając,
notując,
rysując.
śpiewając rymowanki,
powtarzając na głos z pamięci zapamiętane informacje,
opowiadając komuś o tym, czego się nauczyłeś. ( nauczyłaś).

5. Rób efektywne notatki.

Notując w szkole, możesz zastosować kilka praktycznych wskazówek, dzięki którym łatwiej ci będzie później uczyć się z notatek w domu:
zapisuj tylko najistotniejsze informacje,
stosuj czytelną, przejrzystą formę graficzną,
notuj tylko na jednej stronie kartki, aby łatwiej ci było przeglądać notatki,

używaj kolorów, podkreśleń, strzałek, znaków graficznych oraz własnych skrótów. Jeśli ich nie masz, to postaraj się stworzyć kilka na początek.
twórz mapy myśli,
słuchając opowiadania, wykładu, czy oglądając film związany z tematem, lepiej przyswoisz sobie informacje aktywnie notując, rysując mapy pojęć lub mapy myśli.

6. Rób optymalne powtórki.

Powtórka to ponowne, szybie przejrzenie materiału i powtórzenie najważniejszych informacji. Częste powtórki pozwolą ci zapamiętać maksimum informacji i zaoszczędzić czas.

7. Zadbaj o wypoczynek, relaks i dobry sen.

twoje potrzeby powinny być zaspokojone, tj. potrzeba pokarmu, pragnienia, wypoczynku i snu,
dopiero po ich zaspokojeniu możesz przystąpić do efektywnej nauki.

Jak nie stać się ofiarą przemocy?

1. Spróbuj zignorować to, co mówią sprawcy, udawaj, że cię to wcale nie obchodzi. Nie pokazuj, że jesteś smutny lub zły. Twoje zdenerwowanie sprawia im satysfakcję i zachęca do dalszego atakowania.
2. Staraj się wyglądać na pewnego siebie. Choć wyprostowany (plecy proste, podniesiona głowa). Możesz ćwiczyć taką postawę w domu, przed lustrem. Pamiętaj, że sprawcy szukają uczniów wyglądających na takich, którzy się przestraszą i nie będą potrafili się obronić.
3. Ćwicz swój głos. Odpowiadaj pewnym i mocnym głosem, postaraj się patrzeć innym w oczy. Sprawcy przemocy zaczepiają osoby, które mówią cicho i nieśmiało.
4. Jeśli ci dokuczają – najlepiej odejdź. Nie przejmuj się, co o tobie pomyślą. Im dłużej będziesz stał i słuchał, tym większą zabawę będą mieli sprawcy.
5. Przygotuj sobie odpowiedź. Jeśli ktoś często ci dokucza lub cię zaczepia, możesz mieć przygotowaną odpowiedź np. Nie masz nic innego do roboty? Mów sobie co chcesz, mnie to nie obchodzi.
6. Powiedz stanowczo, że nie zgadzasz się na takie traktowanie, np. Nie mów tak do mnie. Nie zgadzam się. Nie nazywam się tak.
7. Spróbuj być dowcipny i zażartować. Poczucie humoru jest często najlepszą „bronią” na agresję. Jeśli w takiej sytuacji potrafisz zachować zimną krew i śmiać się, z pewnością sprawcy pomyślą, że niczym się nie przejmujesz i zostawią cię w spokoju.
8. Spróbuj zaskoczyć sprawców. Zrób coś, co zbije ich z tropu, zdziwi. Możesz powiedzieć coś zupełnie nie na temat. Możesz udać, że nie dosłyszysz, co mówią do ciebie. Powiedz do nich „Nic nie słyszę” „Możecie powiedzieć to głośniej?”
9. Powiedz o tym bliskiej ci osobie. Może to być kolega z klasy, z podwórka, po prostu ktoś, kogo dobrze z nasz i komu ufasz. Gdy podzielisz się z kimś swoim zmartwieniem od razu poczujesz się lepiej. Poproś o pomoc i dobrą radę. Jeśli jest to osoba ze szkoły, to spędzaj z nią czas na przerwach. Bądźcie w miejscach, gdzie dyżurują nauczyciele. Sprawcy częściej atakują pojedynczych uczniów. 
10. Poradź się rodziców, wychowawcy lub pedagoga. Opowiedz im o swoim kłopocie. Rodzice są dla ciebie najważniejszymi osobami na   świecie. Dorośli mają różne sprytne pomysły na to, jak rozwiązać problem. Warto skorzystać z ich rady i doświadczenia. Otwórz się przed osobą, do której masz zaufanie.